-
1 p|ień
m 1. (zdrewniała część drzewa) trunk 2. (pniak) (tree) stump 3. (główna linia drzewa genealogicznego) stem- większość języków europejskich wywodzi się z tego samego pnia most European languages are derived from the same stem a. root4. Jęz. (podstawa słowotwórcza) stem 5. Anat. stem- pień mózgu brain stem a. root■ wyciąć ludność/wojsko/załogę w pień to put the inhabitants/soldiers/crew to the sword- kupować/sprzedawać drzewo/zboże na pniu to buy/sell standing timber/cropsThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > p|ień
См. также в других словарях:
pień — m I, D. pnia; lm M. pnie, D. pni 1. «wieloletnia zdrewniała łodyga drzewa osiągająca zwykle znaczną wysokość i grubość; stanowi kolumnę, na której wspiera się korona drzewa oraz łączy koronę z korzeniami» Cienki, potężny, smukły, strzelisty,… … Słownik języka polskiego
